Wat moet ik eigenlijk met al die boeken?

Als schrijver voel ik me verplicht om af en toe zelf ook een boek te kopen, al was het alleen maar om de plaatselijke boekhandel in leven te houden. Tegelijk bezorgt die handeling me altijd een beetje buikpijn. Niet alleen vind ik het eigenlijk absurd om 28 euro neer te tellen voor de nieuwe Colin Beavan, ik héb al zoveel boeken in de kast staan. Daar komt bij dat ik in deze levensfase juist aan het opruimen ben en alleen maar spullen kwijt wil.

Direct na aankoop van How to be Alive? van Colin Beavan heb ik van de weeromstuit meteen maar alles van Mo Hayder weggegeven (met uitzondering van de door haar gesigneerde exemplaren). Echt veel lucht gaf dat niet, maar het is dan ook te vergelijken met je vinger in de keel steken nadat je je weer eens hebt laten gaan bij het avondeten. Bovendien zet het bijna geen zoden aan de dijk, want achter al die rijen in de boekenkast staan ook nog onzichtbare rijen met boeken.

Het zijn niet eens zozeer de ongelezen exemplaren die me verwijtend aanstaren, als wel de boeken die ik al een keer gelezen heb. Ooit kon ik mezelf wijsmaken dat ik die bewaarde voor mijn kinderen, maar dat zijn kinderen van deze tijd die hooguit ondertitels lezen. Dus rijst de vraag - zeker nu ik net begonnen ben in het boek Ontspullen - wat ik in hemelsnaam moet met het vrijwel complete oeuvre van Dean Koontz. Een cd kun je rustig tien keer draaien, maar een boek herlees je zelden. Volgens schrijver en leeftijdgenoot Jonas Jonasson kun je dat beter ook maar niet doen, want dat valt bijna altijd tegen.

Iets kopen voelt in deze fase aan als iets tegennatuurlijks, net zoals je ook niet ineens taarten gaat kopen wanneer je eindelijk je streefgewicht hebt bereikt. Blogger Olaf Stomp noemt dat in Trouw van afgelopen zaterdag "anticyclisch". Ook hij is op zijn 52ste vooral dingen aan het wegdoen, dus het heeft net zo goed te maken met de tijdgeest als met leeftijd. De eerste helft van je leven verzamel je, daarna verzamel je moed om het allemaal weer te verkopen of weg te geven/gooien. Mijn vrouw heeft vanmorgen al die boeken van Koontz op Marktplaats gezet dus binnenkort ben ik daar hopelijk ook weer van verlost.

Misschien gek om als schrijver met zo weinig respect te praten over het gedrukte boek, maar ik vind al die kasten vol thrillers en studieboeken iets bedrukkends hebben. Nu mijn plakbandpensioen op 1 mei a.s. officieel begint, heb ik meer dan ooit behoefte schoon schip te maken en alles op te ruimen wat herinnert aan mijn oude loopbaan als thrillerauteur én mijn werk als tijdschriftredacteur. Onlangs hoorde ik mezelf tegen iemand zeggen "dat ik journalist ben geweest". Nu ik dat dus blijkbaar als voltooid verleden tijd beschouw, mag ik ook wel eens flink met de bezem door mijn boekenkast.